Ξημέρωνε Τρίτη πρωὶ στὶς δέκα Σεπτεμβρίου π᾿ ἀναχωρεῖ ἡ Ἀγγέλα μας εἰς τὰς αὐλὰς Κυρίου. Ἡ σύγχρονή μας Ταβιθὰ εἶχε καρδιὰ μεγάλη, εἶχε ὁλόζεστ᾿ ἀγκαλιά, εἶχε Θεοῦ τὴν χάρι. Πόσους φτωχοὺς δὲν ἔντυσε, πόσους ἀναγκαιμένους! παρηγορήτρα γιάτρισσα σ᾿ ὅλους τοὺς πονεμένους. Οἱ Μοναχοὶ κ᾽ οἱ Μοναχὲς σ᾿ ὅλα τὰ Μοναστήρια σὰν τό ᾽μαθαν ἀρχίσανε δεήσεις, κομποσχοίνια. Στὸν ξαφνικό της μισεμὸ παρηγοριὲς καὶ λόγια δὲν θά ᾽πρεπαν στὴ φίλη μας κλάματα, μοιρολόγια. Κι ὅμως… τὴν κλαῖν Βαλκάνιοι φτωχοὶ κουρελιασμένοι, αὐτοὶ ποὺ ἀπ᾿ τὰ χέρια της ντυθήκαν οἱ καημένοι. Τὴν κλαίει ὅλη ἡ ἐργατιὰ ποὺ δούλεψε κοντά της καὶ γνώρισε τὸν πλοῦτο της κι ὅλη τὴν ἀρχοντιά της. Τὴν κλαῖν τὰ τρία της παιδιά, κολῶνες στὸ πλευρό της, τὰ δυὸ μικρὰ ἐγγόνια της, ἡ νύφη κι ὁ γαμπρός της. Κι ὅλοι ἐμεῖς οἱ φίλοι της ποὺ τρέξαμε κοντά της θὰ ἱστοροῦμε πάντοτε τὰ ἔργα τὰ καλά της. Μ᾽ ἕνα στερνὸ χαμόγελο ἄφησε τὰ τοῦ βίου καὶ τώρα ἀναπαύεται εἰς τὰς αὐλὰς Κυρίου. Δίπλα στὸν Δημητράκη της τ᾿ ἀνείπωτα θὰ ποῦνε καὶ χέρι - χέρι στὴ χαρὰ τοῦ οὐρανοῦ θὰ μποῦνε. «Χριστὸς ἀνέστη» ψάλλανε στὸν τάφο οἱ Μοναχοί μας. Κ᾽ εἴπαμε• Ἄμποτε κ᾽ ἐμᾶς νἆν᾽ ἔτσι ἡ θανή μας! 10-9-2013 Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον φιλικὰ καὶ στοργικὰ Καλλιόπη Δόλια |