«…Ἐποίησε γάμους τῷ υἱῷ αὐτοῦ» (Ματθ. 22,2) Οἱ ναοὶ τῶν μεγάλων πόλεων, ἀγαπητοί μου, δὲν ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ κήρυγμα· ἀνάγκη ἔχουν τὰ χωριά. Βρέθηκα στὰ σύνορά μας καὶ μοῦ᾿λεγαν οἱ χωρικοί· Ἄχ, πάτερ μου, ν᾿ἀκούγαμε κ᾽ἐμεῖς μιὰ φορὰ τὸ χρόνο λόγο Θεοῦ!… Μαζευτήκαμε στὶς πόλεις παπᾶδες, ἀρχιμανδριτάδες, ἱεροκήρυκες, δεσποτάδες, καὶ δὲν ξεκολλᾶμε νὰ πᾶμε παραπάνω νὰ κηρύξουμε. Γι᾿ αὐτὸ λέω ὅτι οἱ μεγάλες πόλεις δὲν ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ κήρυγμα· ἡ μόνη ὑποχρέωσί τους εἶνε νὰ ἐκτελέσουν αὐτὰ ποὺ ἄκουσαν. Σήμερα ἐπιτρέψτε μου νὰ σᾶς μιλήσω καὶ κάνετε λίγη ὑπομονὴ ν᾿ἀκούσετε ἕνα φτωχὸ κήρυγμα ποὺ βγαίνει ὅμως μέσα ἀπ᾽ τὴν καρδιά. * * *  Αὐτὴ εἶνε ἡ κατηγορία. Τί ἀπαντοῦμε; Ὅτι ἐμεῖς δὲν ζοῦμε τὴ θρησκεία τοῦ Ναζωραίου ὡς θρησκεία μελαγχολίας καὶ λύπης· εἶνε θρησκεία χαρᾶς καὶ αἰσιοδοξίας. Ἀπόδειξις; Πρῶτον ὁ ἀπόστολος ποὺ διαβάστηκε τὴν Κυριακὴ 6 Σεπτεμβρίου (βλ. Β΄ Κορ. 1,21 – 2,4)· ὁμιλεῖ γιὰ μία μυστικὴ χαρά, τὴν ὁποία αἰσθανόταν ὁ ἀπόστολος Παῦλος καὶ ποὺ ἤθελε νὰ τὴ μεταδώσῃ στὰ πνευματικά του τέκνα. Ἀλλὰ μεγαλύτερη ἀπόδειξι εἶνε τὸ εὐαγγέλιο τῆς ἴδιας Κυριακῆς (βλ. Ματθ. 22,2-14). Γιὰ ποιό πρᾶγμα μιλάει, ποιό εἶνε τὸ θέμα του; Ὁ γάμος· ὁ γάμος μὲ τὴν πραγματικὴ καὶ μὲ τὴ μυστικὴ - πνευματικὴ ἔννοια. Γάμος εἶνε ἡ φλογερὴ ἀγάπη καὶ ἕνωσις ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς ἐν Κυρίῳ. Δὲν ὁμιλῶ γιὰ τὸν ἐμπορικὸ γάμο, τὸν ὑλώδη καὶ σαρκικό, ὅπως εἶνε τώρα οἱ περισσότεροι γάμοι· ὁμιλῶ γιὰ τὸ γάμο ὅπως τὸν ἵδρυσε ὁ Δημιουργὸς καὶ τὸν ἐννοεῖ ἡ ὀρθόδοξος παράδοσις, τὸ γάμο ὡς ἱερὸ μυστήριο. Αὐτὸς ὁ γάμος εἶνε ἕνωσις καρδιῶν, τὸ εὐτυχέστερο γεγονὸς τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. «Στὶς χαρές σου!», εὔχονται στὸ νέο ἢ στὴ νέα ποὺ πρόκειται νὰ στεφανωθοῦν. Καὶ πράγματι ὁ γάμος εἶνε χαρά. Ἡ νύφη στολισμένη σὰν τὴν ἀνθισμένη ἀμυγδαλιά, ὁ νυμφίος ποὺ λάμπει σὰν τὸν ἥλιο, οἱ παράνυμφοι, οἱ γονεῖς, οἱ συγγενεῖς, οἱ φίλοι, τὰ τροπάρια τῆς Ἐκκλησίας τὰ ὡραιότατα, οἱ χοροί, τὰ ᾄσματα, ἡ γαμήλιος τράπεζα μὲ τὰ ἐκλεκτὰ φαγητά, ὅλα αὐτὰ δημιουργοῦν μιὰ ἀτμόσφαιρα μέσα στὴν ὁποία καὶ ὁ πιὸ λυπημένος δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ αἰσθανθῇ μιὰ χαρά. Γι᾽ αὐτὸ ἀκριβῶς σήμερα ὁ Κύριος πῆρε τὸ γάμο ὡς εἰκόνα, γιὰ νὰ συμβολίσῃ κάτι ἀνώτερο· ὅτι ἡ βασιλεία του εἶνε ἕνα συμπόσιο, ἕνας γάμος πνευματικός, μιὰ χαρὰ ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων, μία κοινωνία καὶ μεῖξις ἀπεριγράπτου χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως. Οἱ ἄνθρωποι, ἀναλόγως ἰδεῶν καὶ προτιμήσεων, ἀνοίγουν ῥάδια καὶ «πιάνουν» σταθμούς. Ἐγὼ σᾶς συνιστῶ νὰ τεντώσετε τὸ αὐτί σας γιὰ ν᾽ἀκούσετε ἕνα πομπὸ ποὺ δὲν εἶνε κολλημένος στὰ χώματα ἑνὸς ἐπιγείου κράτους. Ἐκπέμπει πάνω ἀπὸ τὰ ἄστρα καὶ τὸν Ὠρίωνα, δυὸ χιλιάδες τώρα χρόνια, καὶ μεταδίδει ἕνα χαρμόσυνο μήνυμα αἰσιοδοξίας, θάρρους καὶ ἀνδρείας, μήνυμα αἰώνιο. Δὲν τ᾽ἀκούσατε; Ποιοί τὸ ἄκουσαν; Γιὰ πρώτη φορὰ τὸ ἄκουσαν ὄχι φιλόσοφοι τῶν Ἀθηνῶν ἢ πατρίκιοι τῆς ῾Ρώμης ἢ μεγιστᾶνες τοῦ πλούτου· τὸ ἄκουσαν – ποιοί· βοσκοὶ τῆς Βηθλεέμ. Ὤ μεγαλεῖο τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς θρησκείας μας! Κατέβηκε ἄγγελος καὶ τοὺς εἶπε· «Μὴ φοβεῖσθε· ἰδοὺ γὰρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην». Χαρὰ ὄχι μὲ τὸ σταγονόμετρο, ὅπως δίνει αὐτὸς ὁ κόσμος, ἀλλὰ «χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστὸς Κύριος» (Λουκ. 2,10-11). Αὐτὴ εἶνε ἡ χαρὰ ποὺ αἰσθάνεται ὅποιος πιστεύει στὸν Ἰησοῦ τὸ Ναζωραῖο. Πράγματι ὁ Χριστὸς εἶνε ἡ χαρά. Ὄχι ἁπλῶς χαρά· εἶνε τὸ κέντρο, ἡ πηγή, ὁ ἥλιος τῆς χαρᾶς γιὰ κάθε ψυχή. Αὐτὸς εἶνε ποὺ εἶπε στὴν πονεμένη μάνα ποὺ θρηνοῦσε κοντὰ στὸ φέρετρο τοῦ παιδοῦ της «Μὴ κλαῖε» (Λουκ. 7,13). Αὐτὸς εἶνε ποὺ εἶπε τοὺς πονεμένους «Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» (Ἰω. 16,33). Αὐτὸς εἶνε ποὺ γιὰ μία ἁμαρτωλὴ γυναίκα εἶπε «Ἀφέωνται αἱ ἁμαρτίαι αὐτῆς» (Λουκ. 7,47). Αὐτὸς εἶνε ποὺ εἶπε στὸν παράλυτο «Ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβατόν σου καὶ περιπάτει»(Ἰω. 5,8). Αὐτὸς εἶνε ποὺ εἶπε σ᾿ἕνα λῃστὴ «Σήμερον μετ᾿ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ» (Λουκ. 23,43). Αὐτὸς εἶνε ποὺ πῆγε στὰ μνήματα καὶ εἶπε «Νεκροί, ἀναστηθῆτε» (βλ. Ἰω. 11,43). Αὐτὸς εἶνε ποὺ ὅταν ἀναστήθηκε «ἐχάρησαν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον» (Ἰω. 20,20). * * * Μὰ τί ἀκούω· –Αὐτὰ εἶνε κείμενα ἁγιογραφικά, πολὺ θεωρητικὰ μᾶς τὰ λές· ἐμεῖς θέλουμε ἁπτὰ - χειροπιαστὰ πράγματα. Λοιπόν, ἐὰν ὑπάρχῃ κανεὶς ποὺ ἀμφιβάλλει ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ἡ πηγὴ τῆς χαρᾶς, θὰ τοῦ συστήσω νὰ κάνῃ πείραμα στὸν ἑαυτό του, καὶ τότε θὰ πεισθῇ, ὅτι αὐτὰ ποὺ λέω ἐδῶ εἶνε πολὺ μικρὰ μπροστὰ στὴν πραγματικότητα. Ὁρίστε λοιπόν, ἐλᾶτε νὰ κάνουμε πείραμα.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος (ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Προφήτου Ἠλιοὺ Παγκρατίου - Ἀθηνῶν τὴν Κυριακὴ 4-9-1966) |
|
|